martes, 22 de diciembre de 2009

La sonrisa


ilustrac: Citaliniux

Hay gente que viaja en autobús, en bicicletas,
coches, motos o aviones.

Una vez conocí a un
señor que viajaba en su imaginación, sin maletas
siquiera.

Yo creía que conocía todas las formas de ir de un
lugar a otro, hasta que un día conocí a Leopoldo.

-Buenas tardes –me saludó un diminuto hombrecillo.

-Hola –respondí. -¿Podría usted sonreír? -¿Cómo,
no creo haberle entendido?
-Es un favor que le pido…

¿Podría usted sonreír?
La verdad que me resultó
muy gracioso lo que
me pidió, así que sin ningún esfuerzo se dibujó
una sonrisa en mi pálida cara.
El pequeño Leopoldo
se deslizó por mi sonrisa
de una punta a otra.
Salió disparado por los aires
gritando:-¡Gracias!


Rubén García

8 comentarios:

  1. Si tú le sonríes a la vida, ella te sonreirá.
    Cuando mire al cielo y te vea volando quiero ver tu sonrisa dulce, porque yo imagino tu sonrisa de algodón dulce.
    Besitos de oso

    ResponderEliminar
  2. Conozco a un señor impedido que no ha salido nunca de su ciudad y sin embargo
    ha viajado por todo el mundo.

    Me gusta la gente que sonríe y ríe
    con los ojos.
    Una sonrisa es luz en la ventana de tu cara
    Sonríe siempre Hada.
    Un beso y una sonrisa

    ResponderEliminar
  3. pluvisca cuando pincho en la dirección de este blog me redirecciona pero no reconoce mi cuenta y no me deja entrar, tengo que ir a tu correo y pinchar el enlace que me enviaste, no se si tiene que ser así o le pasa a todo el mundo o es a mi sola...

    por eso es que no entro, tanto..

    me tienes que perdonar, me gustaría pero me cuesta muchísimo.

    ¸.•)
    .•´ ?
    ?`*.*´¨)
    ¸.•´¸.•*´¨) ¸.•*¨)
    (¸.•´ (¸.•` * *» ?.• Felices Fiestas!¤´¯`.-.º

    ResponderEliminar
  4. Quien no consiga sonreir con Leopoldo
    es que es un soso.
    La sonrisa de oreja a oreja, la sonrisa de felicidad, la sonrisa de estar al lado de quien deseas...

    La sonrisa de leerte, un abrazo.

    ResponderEliminar
  5. Un petó pluvisca. Vam començar l'any malament i en canvi l'hem acabat sent amigues.
    Bé mereix un somriure...Gràcies per tolerar la meva natura contradictòria.

    ResponderEliminar
  6. Pero qué originalidad de relato.

    Es una simpática narración que hace real un hecho imposible.

    Hace volar con una sonrisa.

    Me ha gustado.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  7. Vengo con mi cafecito matutino para seguir sonriendo pero esta hada está todavía dormida. Shhhhh no vayamos a despertarla.

    Teresa, a mí me pasaba lo mismo.
    Agrega la dirección de este blog a FAVORITOS (copiar y agregar). Cuando quieras entrar pinchas donde se te haya añadido en tus favoritos y..."palante", ya estás.

    Besicos a las dos, buenos a tod@s

    ResponderEliminar
  8. Emibel: ¡¡¡precioso lo que me dices!!!, me salen los colorcillos jajajaj

    Lo cierto es que me gusta sonreir, y si miras la luna, veras mi sonrisa

    Un abrazo princesa
    ----------------
    Contra: es que todo está en la mente, y la imaginación es nuestr arma mas poderosa.

    Un abrazo de hada para ti mi niña
    ----------------
    Teresa; me dijistes que ya lo habias arreglado , asi que estupendo, ya te veré mas por aqui.

    Un abrazo y buena navidad
    --------------
    Emilio, estoy contigo, el que no lo haga es un sosainas.

    Una sonrisa de oreja a oreja para ti y un abrazo
    -------------------
    Zubel: sempre m'he quedat amb la Zubel que vaig coneixa, amb la seva asensia, aixó es el que conta

    Un sonriure per tu i una abraçada
    ---------------
    Flautista: Pues si, es que la sonrisa sincera vuela hasta las estrellas.

    Un abrazo duende
    ---------------
    Emibel, creo que Teresa al fin lo arregló o eso me dijo.

    No me has despertado, has entrado muy sigilosamente y no te oi...

    Un besazo mañanero

    Ahhh, ya te leo a la vuelta

    ResponderEliminar

La riqueza está en la variedad de opiniones